Een veelgehoorde misvatting is dat de Australische herder zou zijn voortgekomen uit een kruising tussen een herdershond en een Dingo. Hij komt niet, zoals je waarschijnlijk wel zult verwachten, uit Australië maar uit Noord Amerika. Het is een kruising van verschillende Europese en Australische hondenrassen. Doordat er vanuit Europa Merino schapen naar zowel Australië als Noord Amerika werden geëxporteerd, kreeg de drijver als snel de naam van Australische Herder.
Kenmerken van de hond
De Australische herder is een middelgrote hond. De schofthoogte van een volwassen reu is zo’n 50 tot 58 centimeter. Het gewicht ligt tussen de 25 en 32 kilogram. De teefjes zijn net iets kleiner. Hiervan ligt de schofthoogte tussen de 45 en 55 centimeter. Met een gewicht van 20 tot 30 kilogram zijn ze ook net iets lichter.
De Australische herder is een opvallende hond, die je al vanaf grote afstand kunt herkennen. Meestal zijn ze veelkleurig, zowel bruin, rood, grijs of zwart gevlekt. Daarnaast hebben ze een witte en vrij zachte onder vacht.
De hond heeft hang oren. De ogen zijn veelal bruin of blauw en een enkele keer ook allebei. De veedrijver heeft een heel alerte blik in zijn ogen.
Het hoeden van schapen zit echt in het DNA van de Australische herder. Dit gedrag laat hij dan ook in de thuissituatie zien, niet alleen bij eventuele andere huisdieren maar ook gezinsleden. Het is een echte werkhond die zeer actief is en graag met zijn baasje bezig is.
Verzorging
Doordat de Australische herder een zeer actieve hond is die ook van water houdt. Ze worden dan ook snel vies en nat. Dit is niet erg want de hond heeft een dubbele vacht die waterafstotend is. Een goede verzorging van de vacht is dus wel belangrijk. Je moet hem wekelijks borstelen om klitten te voorkomen. In het voorjaar, als de hond verhaart, is het verstandig om dit nog wat vaker te doen. Daarnaast is het goed om hem zo nu en dan te wassen.
Een aandachtspunt zijn de hangoren van de Australische herder, die gevoelig zijn voor infecties. Check de oren dan ook regelmatig op de aanwezigheid van vuil en oorsmeer. De hond is ook gevoelig voor epilepsie en heupdysplasie.
Tot slot
Ben je geïnteresseerd in een Australische herder, moet je wel actief met de hond aan de slag. Ook is het van belang dat je met een Australische herder pup op gehoorzaamheidstraining gaat. Zo kan de hond zijn energie kwijt maar leert hij ook hoe hij zich moet gedragen. Vooral de jongere honden kunnen niet zo goed tegen alleen zijn.
Ben je bereid om veel tijd en energie in jouw hond te steken, dan heb je aan de Australische herder een geweldig maatje waar je lang plezier van kunt hebben. Hij wordt gemiddeld genomen 12 tot 15 jaar oud.
Bron: Australischeherders.nl
